Czasami rozważając wielkość tej najsłodszej Matki, Jej majestat, wywyższenie i miłość Boga ku Niej, doświadczają tak wielkiej radości, światła i uniesienia duszy, że nie wiedzą co czynić, ani co mówić. Z wielką siła wybuchają w nich okrzyki pochwał zarówno Boga jak i Maryi. Pochwały i błogosławieństwa, które wypowiadają, są proporcjonalne do wielkości wewnętrznego światła i natchnień, jakich Bogu się spodobało im w tym czasie udzielić. Innym razem, doświadczywszy uczuć dla których nie znajdują właściwych słów, pozostają w milczeniu i miłosnej ciszy. Ich rozum zostaje pochwycony i przytłoczony wielkością tych tajemnic, a ich wola zajęta jedynie miłością. (cdn)
Michał od św. Augustyna O. Carm., "De vita mariaeformi et mariana in Maria propter Mariam", Karmel-Kalisz, s. 16-17
Rozważania przy Rachunku Sumienia
4 lata temu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz