Czynimy to w sposób doskonały jedynie wówczas, gdy dusza w tym stanie poruszana jest spontanicznie od wewnątrz i prowadzona przez Ducha Świętego. Wtedy dusza rozumie przez doświadczenie, że jej życie dla Maryi nie jest przeszkodą aby żyć dla Boga, ale raczej jest pomocą i bodźcem. Innymi słowy, jest to jedność miłości Boga przez Maryję i z Maryją, z ostatecznym dokonaniem się i spocznieniem z tą kochającą Matką w Bogu; lub w miłości Maryi i Boga całkowitym spocznieniem w Bogu, jako ostatecznym celu.
Michał od św. Augustyna O. Carm., "De vita mariaeformi et mariana in Maria propter Mariam", Karmel-Kalisz, s. 25
Rozważania przy Rachunku Sumienia
4 lata temu