Niektóre dusze podejmują się praktyki maryjnego życia dzięki udzielonemu im światłu dotyczącemu doskonałości i łask Maryi. W następstwie tego, przedziwna miłość ku Niej bierze je w swoje posiadanie.
Niektóre pobożne dusze, poprzez wewnętrzne światło odnoszące się do Jej wielkości, pociągane są do jeszcze głębszego wejścia w tajemnice życia Maryi. W swej dobroci Bóg pragnie coraz bardziej objawiać im wielkość, wzniosłość, moc i majestat tej drogiej Matki, jak również swą nieograniczoną i niewyrażalną miłość ku Niej. W swej miłości ku Niej, czerpiąc z głębi swego Boskiego Serca, obdarował Maryję taką obfitością niezliczonych łask i przywilejów, że nie może dać Jej już nic więcej i nie może uczynić Ją większą, piękniejszą, szlachetniejszą i wznioślejszą niż jest obecnie, i w tym sensie Bóg w swej wszechmocy, mądrości i dobroci nie może stworzyć szlachetniejszego, doskonalszego, wznioślejszego i czystszego stworzenia niż Jego i nasza ukochana Matka. (cdn)
Michał od św. Augustyna O. Carm., "De vita mariaeformi et mariana in Maria propter Mariam", Karmel-Kalisz, s. 37
Rozważania przy Rachunku Sumienia
4 lata temu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz