Gdy ktoś kocha Boga i uznaje się za prawdziwego syna tej ukochanej Matki, stara się, aby we wszystkich swoich działaniach miłość Boga rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego, który został nam dany, wypływała również ku Maryi i Ją obejmowała. Osoba taka manifestuje swoje oddanie przez słodką i miłosną ucieczkę ku Niej, przez miłosną pamięć Jej osoby oraz przez pielęgnowanie synowskiej relacji wyrażonej w pełnej szacunku postawie. Konieczne jest jednak, aby miłość Boga, którą rozciągamy na osobę Maryi, ukochanej Matki, i obejmujemy Ją tą miłością, powróciła ponownie do Boga i znalazła w Nim ostateczne wypełnienie. Taką miłość można dopuszczać i praktykować tylko i wyłącznie ze względu na Boga. (cdn)
Michał od św. Augustyna O. Carm., "De vita mariaeformi et mariana in Maria propter Mariam", Karmel-Kalisz, s. 24-25
Rozważania przy Rachunku Sumienia
4 lata temu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz