Rozdział 6 (2)

Ogólnie mówiąc błogosławieni w niebie cieszą się doskonałą chwałą, pięknem i radością oraz pełnią kontemplacji, miłowania i bycia z Bogiem twarzą w twarz; są też zanurzeni w świetle chwały i wypełnieni błogosławioną miłością, w której znajdują swoje najwyższe szczęście i wypełnienie.
Wszyscy jednak wiedzą, że poza tą najwyższą chwałą i szczęściem cieszą się również dodatkowymi radościami - każdy według miary zasług i zarządzenia Boga, który wynagradza, - związanymi np. z kontemplacja Najświętszego Człowieczeństwa Chrystusa, Jego Świętych Ran, świętego Krzyża - przyczyny ich zbawienia, Najświętszej Maryi Panny, św. Józefa i innych świętych, a ponadto wiedza na temat pewnych tajemnic Boga.
Jednak tych radości jedni posiadają więcej a inni mniej, i właśnie dlatego można powiedzieć, że jeden święty posiada wyższy stopień chwały niż inny, gdyż w jednym miłość jest bardziej intensywna i rozciąga się na więcej przedmiotów niż w drugim.
Dokładnie w ten sam sposób pewne łaski i dary udzielane są w tym życiu niektórym pobożnym duszom. Dzięki nim, w pewnym sensie, upodabniają się one do błogosławionych i podnoszone są do doskonalszego i wznioślejszego sposobu lub stopnia miłości jednoczącej, przez co stopniowo osiągają doskonalsze życie miłości i radości w Bogu. (cdn)

Michał od św. Augustyna O. Carm., "De vita mariaeformi et mariana in Maria propter Mariam", Karmel-Kalisz, s. 26-27