czwartek, 13 stycznia 2011

Rozdział 10 (3)

Dzięki tym i podobnym wewnętrznym oświeceniom, odnoszącym się do doskonałości Maryi, dusze odnajdują w sobie wciąż wzrastający szacunek i miłość ku tej drogiej Matce, wraz z którymi rozwija się wielka stałość, prostota i czystość. Dostrzegają również, że ich umysły są nieustannie zjędnoczone z Maryją, a ich serca wypełnia najgłębsza miłość ku Niej. Dzięki tym dodatkowym objawieniom cudownych doskonałości ukrytych przez Boga w Maryi oraz Jego nieograniczonej i tajemniczej miłosci ku Niej, dusze te żywia dla Maryi najgłębszy podziw. Tak więc rozpaleni miłością trwają pochłonięci kontemplacją Jej osoby, chociać wciąż są niezdolni do zrozumienia tajemnic oglądanych w swojej drogiej Matce.

Michał od św. Augustyna O. Carm., "De vita mariaeformi et mariana in Maria propter Mariam", Karmel-Kalisz, s. 38

poniedziałek, 3 stycznia 2011

Rozdział 10 (2)

Dusze te zaczynają wówczas rozumieć w jaki sposób Bóg, ogarnięty niewypowiedziana miłością ku swej Matce, całkowicie oddał się Jej i wypełnił Ją sobą oraz swymi boskimi doskonałościami, czyniąc to do granic Jej możliwości. Zaczynają również rozumieć, że ta najsłodsza Matka, poprzez stałą wierność we współpracy i odpowiadaniu na Boże łaski wlewane w Jej duszę w każdej chwili, nigdy nie była winna najmniejszej nawet niedoskonałości, ale obdarzona niezwykle jasną znajomością nadprzyrodzonych spraw i rozpalona najgorętszą miłością ku Bogu, wzbiła się w doskonałości ponad wszystkie chory anielskie. Czasami Bóg objawia tym duszom, że Jego miłość dla Niej większa jest od miłości, którą darzy wszystkich świętych.

Michał od św. Augustyna O. Carm., "De vita mariaeformi et mariana in Maria propter Mariam", Karmel-Kalisz, s. 38

niedziela, 2 stycznia 2011

Rozdział 10 (1)

Niektóre dusze podejmują się praktyki maryjnego życia dzięki udzielonemu im światłu dotyczącemu doskonałości i łask Maryi. W następstwie tego, przedziwna miłość ku Niej bierze je w swoje posiadanie.

Niektóre pobożne dusze, poprzez wewnętrzne światło odnoszące się do Jej wielkości, pociągane są do jeszcze głębszego wejścia w tajemnice życia Maryi. W swej dobroci Bóg pragnie coraz bardziej objawiać im wielkość, wzniosłość, moc i majestat tej drogiej Matki, jak również swą nieograniczoną i niewyrażalną miłość ku Niej. W swej miłości ku Niej, czerpiąc z głębi swego Boskiego Serca, obdarował Maryję taką obfitością niezliczonych łask i przywilejów, że nie może dać Jej już nic więcej i nie może uczynić Ją większą, piękniejszą, szlachetniejszą i wznioślejszą niż jest obecnie, i w tym sensie Bóg w swej wszechmocy, mądrości i dobroci nie może stworzyć szlachetniejszego, doskonalszego, wznioślejszego i czystszego stworzenia niż Jego i nasza ukochana Matka. (cdn)

Michał od św. Augustyna O. Carm., "De vita mariaeformi et mariana in Maria propter Mariam", Karmel-Kalisz, s. 37